Ólafur Stefánsson

Ólafur Stefánsson er maður að mínu skapi.  Hef aldrei verið neinn sérstakur aðdáandi handbolta en Ólafur er persónuleiki sem ýtir við manni.  Það sem er sérstaklega áhugavert við Ólaf er að þótt hann sé klárlega í fremstu röð í heiminum í sinni íþróttagrein þá er hann auðmýktin uppmáluð.  Ólafur gagnrýnir ekki aðra í kringum sig ef illa gengur, hann lítur alltaf fyrst í eigin barm og gagnrýnir sjálfan sig ef illa fer.  Ef vel gengur, og þá ber að líta til þess að hans ferill er nánast samfelld sigurganga, heyrir maður Ólaf aldrei stæra sig af árangri sínum.  Hann dregur sig frekar í hlé og "leitar inná við til að njóta árangursins með sjálfum sér".  Mættu margir íþróttamenn læra af honum.  Ég hjó sérstaklega eftir því nú á HM að Ólafi fannst hann hafa brugðist liði sínu og svo í annan stað þegar var farið að halla undan fæti hjá liðinu þá kom Ólafur með þá yfirlýsingu að hann hefði áhuga að halda áfram, "ef hans krafta væri óskað".  Mér finnst Ólafur Stefánsson vera hetja og góð fyrirmynd ungs fólks á Íslandi.   Á erfitt að ímynda mér íslenska landsliðið í handbolta án Ólafs, það væri hálf flatt er ég hræddur um og mikill missir af Ólafi bæði sem leikmanni og karakter þegar sá dagur rennur upp að hann hættir.  Vonandi er enn langt í þann dag.